نوبَت
نوبت ہِک اینجھی شاعری دی کتاب ھے جھیری سرائیکی وسیب دی مذاہمت کولو شروع تھیندی ھے اتے سندھ دھرتی دے قصے سُݨیدی بلوچستان مہرگڑھ دی تاریخ کوں ونڄ سلامی ݙیندی ھے کیوں جو اساں مظلوم قوماں دی مذاہمت، قصے اتے تاریخ سانجھی ھے اتے ایویں ساݙیاں شاعریاں اتے لکھتاں وی سانجھیاں ہن.
کتاب دی شاعری اتے عنوان نوبت کولو شروع تھیندے جھیری ایں دھرتی دی سیاسی مذاہمت اتے تل وطنی تکڑپ ھے. تل وطنی اساطیر اچ نوبت وڄݨ دا مطلب خُشحالی اے ایویں سمجھو جیکر بندہ خُش نہ ہوے تاں نوبت کیویں وڄسی نوبت وڄ پئی تاں خُشی اتے خُشحالی اتے دھمال اتے جُھمر دے رنگ رنگیلے کٹھ .
نوبت
ول نوبت وڄدی پئی ھے
ول تھیندی پائی دھمال
اساں کھڑے ہیں سیہوݨ
اساں کھڑسوں لالݨ نال
اساں کملے، کوجھے، کوہترے
اساں کہیل، کُٹاݨے سوہترے
اساں ہندو، مسلم، پارسی
اساں سبھے دھرتی واس
تریمت دا تَکڑپ
شاعر جیکر میݙے کولو ایں کتاب دا ناں پُچھے ہا تاں میں ضرور مشوارہ ݙیواں ھا جو کتاب دا ناں ای ''تَریمت'' ہوے کیوں جو ایں کتاب اچ اصل مدع ای تریمت دی مذاہمت اتے اوندا تکڑپ ھے. اے کتاب ہیر، سسی، سُوہݨی، مومل سومل، راݨوں اتے سَمی جھیں کرداریں دی قصیں کوں جیتھاں ٻہوں سوہݨے انداز اچ ورتیندی ھے اتے اُتھاں اڄ دی تریمت تحریک دے تکڑپ کیتے ݙھیر سارے گُر وی ݙسیندی ھے اتے تریمت نال جُڑیاں ہزاراں تہمات، خرافات اتے بکواسیات کوں دفن کر تیں نویاں رمزاں وی ݙسیندی ھے.
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
بھاویں خاب نویں کوئی وُݨدی پئی
بھاویں پُھل نویں کوئی چُݨدی پئی
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
بھاویں عشق دے راہ تئیں ٹردی پئی
بھاویں سنگ اپݨے دو مڑدی پئی
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
بھاویں روپ نویں وچ ݙھلدی پئی
بھاویں کھیݙ نویں وچ ولدی پئی
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
بھاویں خلقت نال آلیندی پئی
بھاویں اپݨے ٻال پَلیندی پئی
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
بھاویں قصے ویچوں تِرڑدی پئی
بھاویں جیوݨ ویچوں بِھڑدی پئی
ایہو تریمت ہووݨ ٻہوں تکڑا
................
انہاں پچھلے قصے اندر تریمت ادھی رکھی
اساں نویں قصے اندر اوندا پورا حصہ رکھݨے
................
تریمت کتھا
مندا عورت ذات دا کڈھا
عورت ہووݨ جرم ھے جیویں
................
کال کڑچھی اَدر تیݙا
تریمت والا روپ ݙیکھاویں
................
جبر اچ پِسدے لوکاں کیتے
چنڳے ݙینہ دا خاب وی ݙٹھا
تریمت کاݨ چنڳائی منگی
ایہو ساݙے سانجھے مَنتر
................
اَلا
تریمت کوں پورا کوئی ڄَݨاں ہُکاوو
جیوݨ تے ہووݨ دا آدر وَدھاوو
اَلاوو اَلاوو میاں ہُݨ اَلاوو
................
آرٹ اتے آرٹسٹ دی طاقت
ہر تبدیلی، ہر نواں دگ، نویاں سوچاں دا پَھپھݨَݨ، سَڑئیں پُرݨیں سماجی قدریں دے دروح اتے ایں کولو ودھ ہر ہک چیز دے ہووݨ نہ ہووݨ کوں نشابر آرٹ یا آرٹیسٹ دے راہیں چَل تیں ای کیتا ونڄ سڳدے. ایہو آرٹسٹ شاعر تھی سڳدے، کہاݨی کار تھی سڳدے یا وت کوئی نقلی اپݨی نقلی اصلی اداکاری دے پرساویں جا کوئی گاویتا سُر تال راہیں جا وت جھمر دے پڑ اچ جھمدے جھمری کر سڳدین. شاعر اوہو ای ہوندے جھیرا آرٹ اتے آرٹسٹ دے کم کوں سڄاݨے اتے اونکوں اپݨے آرٹ نال نشابر کر ݙیکھالے.
نقلی
نقلی ساݙی وسوں دا کوئی
سبھ توں تکڑا ماہݨوں
کہیں ویلھے اوہ حاکم بݨ کے
حاکم کوں ݙھکواوے
کہیں ویلھے اوہ قاضی تھی کے
خلقت پیا چُھڑاوے
کہیں ویلھے اوہ جنرل بݨ کے
جنگ دی کھیݙ ونڄاوے
کہیں ویلھے اوہ ملاں تھی کے
سارے ݙر مُکاوے
کہیں ویلھے اوہ ٻڈھڑا بݨ کے
ٻالاں کوں کھِلواوے
کہیں ویلھے اوہ تریمت تھی کے
رڄ رڄ سُرخی لاوے
کہیں ویلھے اوہ ٻالک بݨ کے
سَبھ دا پیار ہنڈاوے
کہیں ویلھے اوہ ڳالھا تھی کے
سیاݨی ڳالھ اَلاوے
نقلی ساݙی وستی دا کوئی
سَبھ توں تکڑا ماہݨو
............
جھیرا راہوے اوہو کھاوے
چَوں طرفی سرامایداری دے اندھار اچ سوشلزم دی گالھ کرݨ ایویں ھے جیویں کہیں دے گھر وڑ کے بندہ ہتھوں اونکوں ای گالھی کݙھݨ شروع تھی ونڄے . این کتاب دا سوہݨاں مکھ سوشلزم دی کھل تیں گالھ کرݨ ھے اتے اینکوں شاعری دی ذبان اچ بیان کرݨ ھے .
جیکو کھیڑے سوئی کھائے
پچھاں مُڑ کے ݙیکھݨ والے
مُڑ مُڑ ساکوں ݙیکھ
اساں ملک دےاصلی مالک
اساں بھوئیں دےاصلی وارث
اساں کݨک کوں پاݨی لیندے
اساں بَر اچ اَیَڑ چریندے
اساں مَہیں دے کھیر چُویندے
پِچھاں مُڑکے کے ݙیکھݨ والے
ول ول ساکوں ݙیکھ
اساں ملک دےاصلی مالک
اساں بھوئیں دےاصلی وارث
اساں بھوئیں دا رنگ بدلیندے
اساں سُنڄ اچ شاعر وسیندے
اساں کپر تیں پُھل راہیندے
اساں ملخ دا مُکھ چمکیندے
پِچھاں مُڑکے کے ݙیکھݨ والے
رڄ رڄ ساکوں ݙیکھ
اساں ملک دےاصلی مالک
اساں بھوئیں دےاصلی وارث
اساں وَلدا نعرہ لیسوں
جیکو کھیڑے سوئی کھائے
اَٹھ ارب انسان
جیکر ساݙا جیوݨ سانجھا
جیکر ساݙی دھرتی سانجھی
جیکر ساݙا ادم سانجھا
جیکر ساݙی حوا سانجھی
جیکر ساݙا ساہ ہے سانجھا
جیکر ساݙی راہ ہے سانجھی
جیکر ساݙا روݨ سانجھا
جیکر ساݙی کھل ھے سانجھی
جیکر ساݙا ڳاوݨ سانجھا
جیکر ساݙی جھمر سانجھی
انہاں ساریاں سانجھاں مُتوں
انہاں ساریاں متاں مُتوں
سارے جگ دا ݙوکھ وی سانجھا
سارے جگ دی بُکھ وی سانجھی
.........
کتاب دے اتیں ٻہوں کجھ لکھیا ونڄ سڳدے ساکوں پتہ نہیں کیا سمجھہ آئے.
نوبت سرائیکی ادب دے ودھارے کیتے چنڳی ٻہاں ٻیل بݨسی ایہا سِک ھےـ
سِک تاں ماہݨوں گݙ ٹُردی ھے
سِک تاں آپ سُڄاݨ
سِک تاں کُل جہان
سِک اساݙا سانجھا قصہ
سِک تاں لوک آکھاݨ
عابد بزدار